Powstanie Międzynarodowego Towarzystwa Ochrony Żubra
Pomysł restytucji żubra zrodził się równocześnie w Polsce i w Niemczech. W Niemczech w sprawę tę bardzo zaangażowany był dr Kurt Priemel, dyrektor Zoo we Frankfurcie nad Menem.
Na Międzynarodowym Kongresie Ochrony Przyrody w Paryżu, w maju 1923 roku, delegat Państwowej Komisji Ochrony Przyrody Jan Sztolcman przedstawił polski projekt ratowania gatunku, opierający się na doświadczeniach Ligi Obrony Bizona Amerykańskiego.
Projekt ratowania żubra zakładał udział wszystkich krajów, na terenie których znajdowały się osobniki tego gatunku, zaangażowanie doświadczonych hodowców i powołanie specjalnych delegatów. Po przeprowadzeniu spisu żyjących osobników, należało im zapewnić odpowiednie warunki do życia i rozmnażania.
Projekt ratowania żubra zakładał udział wszystkich krajów, na terenie których znajdowały się osobniki tego gatunku, zaangażowanie doświadczonych hodowców i powołanie specjalnych delegatów. Po przeprowadzeniu spisu żyjących osobników, należało im zapewnić odpowiednie warunki do życia i rozmnażania.
W 1923 roku zostało założone Międzynarodowe Towarzystwo Ochrony Żubra. W jego skład weszło 15 krajów europejskich oraz Stany Zjednoczone. Pierwszym zadaniem była inwentaryzacja i ocena wartości hodowlanej ocalałych żubrów.
Strona tytułowa raportu z kongresu założycielskiego Międzynarodowego Towarzystwa Ochrony Żubra w Berlinie 25 i 26 sierpnia 1923 rokuNa całym świecie żyły tylko 54 żubry (w tym 39 podgatunku białowieskiego) o sprawdzonym pochodzeniu. Ze względu na potrzebę kontroli czystości gatunku utworzono Księgę Rodowodową Żubrów.